| TITLE Antiochus III the Great |
| DATE 197 BCE (previous proposal: 278 BCE). |
| TEXT Piejko 1991, 9-10 (SEG 4, 661; CIG 3595; OGIS 219; I.Ilion 32. See also: SEG 27, 1257; SEG 33, 1047). [1] ἐπιμηνιεύοντος Νυμφίου τοῦ Διοτρέφους, ἐπιστατοῦντος δὲ Διονυσίου τοῦ [2] Ἱππομέδοντος, Δημήτριος Διοῦς εἶπεν· ἐπειδὴ βασιλεὺς Ἀντίοχος βασιλέως [3] Σελεύκου ἐν ἀρχῆι τε παραλαβὼν τὴμ βασιλείαν καὶ προστὰς ἐν- [4] δόξου καὶ καλῆς αἱρέσεως, ἐζήτησε τὰς μὲν πόλεις τὰς κατὴν Σε- [5] λευκίδα, περιεχομένας ὑπὸ καιρῶν δυσχερῶν διὰ τοὺς ἀποστάντας [6] τῶμ πραγμάτων, εἰς εἰρήνην καὶ τὴν ἀρχαίαν εὐδαιμονίαν καταστῆσαι, [7] τοὺς δ’ ἐπιθεμένους τοῖς πρά<γ>μασιν ἐπεξελθὼν, καθάπερ ἦν δίκαιον, ἀνα- [8] κτήσασθαι τὴμ πατρώιαν ἀρχήν· διὸ καὶ χρησάμενος ἐπιβολῆι καλῆι καὶ δικαία[ι] [9] καὶ <λ>αβὼν οὐ μόνον τοὺς φίλους καὶ τὰς δυνάμεις εἰς τὸ διαγωνίσασθαι περὶ [10] τῶμ πραγμάτων αὐτῶι προθύμ<ου>ς, ἀλλὰ καὶ τὸ δαιμόνιον εὔνουν καὶ συν- [11] εργόν, τάς τε πόλεις εἰς εἰρήνην καὶ τὴμ βασιλείαν εἰς τὴν ἀρχαίαν διάθεσιν [12] κατέστησεν· νῦν τε παραγενόμενος ἐπὶ τοὺς τόπους τοὺς ἐπὶ τάδε τοῦ Ταύρου [13] μετὰ πάσης σπουδῆς καὶ φιλοτιμίας ἅμα καὶ ταῖς πόλεσιν τὴν εἰρήνην κατεσκεύ- [14] ασεν καὶ τὰ πράγματα καὶ τὴμ βασιλείαν εἰς μείζω καὶ λαμπροτέραν διάθεσιν [15] ἀγήγοχε, μάλιστα μὲν διὰ τὴν ἰδίαν ἀρετήν, εἶτα καὶ διὰ τὴν τῶμ φίλων καὶ τῶν [16] δυνάμεων εὔνοιαν· ὅπως οὖν ὁ δῆμος, ἐπειδὴ καὶ πρότερόν τε, καθ’ ὃν καιρὸν [17] παρέλαβεν τὴμ βασιλείαν, εὐχὰς καὶ θυσίας ὑπὲρ αὐτοῦ πᾶσι τοῖς θεοῖς [18] διετέλει ποιούμενος, καὶ νῦν εὔνους ὢν καὶ τὴν αὐτὴν αἵρεσιν ἔχων, [19] φανερὸς ἦι τῶι βασιλεῖ, τύχηι τῆι ἀγαθῆι· δεδόχθαι τῆι βουλῆι καὶ τῶι [20] δήμωι· τὴμ μὲν ἱέρειαν καὶ τοὺς ἱερονόμους καὶ τοὺς πρυτάνεις εὔξασ- [21] θαι τῆι Ἀθηναῖ τῆι Ἰλιάδι μετὰ τῶμ πρεσβευτῶν τήν τε παρουσίαν γεγο- [22] νέναι <ἐπ’ ἀγαθῶι> τοῦ βασιλέως καὶ τῆς ἀδελφῆς αὐτοῦ βασιλίσσης καὶ τῶμ φίλων [23] καὶ τῶν δυνάμεων, καὶ γίνεσθαι τά τε ἄλλα ἀγαθὰ τῶι βασιλεῖ καὶ τῆι βασι- [24] λίσσηι πάντα, καὶ τὰ πράγματα καὶ τὴμ βασιλείαν αὐτοῖς διαμένειν λαμβάνου- [25] σαν ἐπίδοσιν καθάπερ αὐτοὶ προαιροῦνται· εὔξασθαι δὲ καὶ τοὺς ἄλλους ἱερεῖς καὶ [26] ἱερείας μετὰ τοῦ ἱερέως τοῦ βασιλέως Ἀντιόχου τῶι τε Ἀπόλλωνι τῶι ἀρχηγ[ῶι] [27] τοῦ γένους αὐτοῦ καὶ τῆι Νίκηι καὶ τῶι Διὶ καὶ τοῖς ἄλλοις θεοῖς πᾶσι καὶ πάσαις· ἐ[πὶ δὲ] [28] ταῖς εὐχαῖς τῆι μὲν Ἀθηνᾶι συντελεσάτωσαν τὴν νομιζομένην καὶ πάτ[ριον θυ-] [29] σίαν οἵ τε ἱερονόμοι καὶ οἱ πρυτάνεις μετὰ τῆς ἱερείας καὶ τῶμ πρεσβευτῶν, τ[ῶι δὲ Ἀπόλ-] [30] λωνι καὶ τοῖς ἄλλοις θεοῖς οἱ στρατηγοὶ μετὰ τῶν ἄλλω<ν> ἱερείων· ὅταν δὲ ποιῶ[σι τὰς θυ]- [31] σίας, στεφανηφορείτωσαν οἵ τε πολῖται καὶ οἱ πάροικοι πάντες, καὶ συνιόν[τες κατὰ φυ-] [32] <λ>ὰς συντε<λ>είτωσαν θυσίας τοῖς θεοῖς ὑπὲρ <τ>οῦ βασιλέως καὶ τοῦ δήμου· [ὅπως δὲ τὰ] [33] εἰς τὴν τιμὴν καὶ δόξαν ἀνήκοντα συγκατασκευάζων ὁ δῆμος φανερὸς [ἦ πᾶσιν, ἐπαι-] [34] νέσαι μὲν αὐτὸν ἐπὶ τῆι ἀρετῆι καὶ τῆι ἀνδραγαθίαι ἣν ἔχων [διατ]ελεῖ, [στῆσαι δὲ αὐτοῦ εἰ-] [35] κόνα χρυσῆν ἐφ’ ἵππου ἐν τῶι ἱερῶι τῆς Ἀθηνᾶς ἐν τῶι ἐπιφα[νεστάτωι τόπωι] [36] ἐπὶ βήματος τοῦ λευκοῦ λίθου καὶ ἐπιγράψαι· ὁ δῆμος ὁ [Ἰλιέων βασιλέα Ἀντί-] [37] οχον βασιλέως Σελεύκου εὐσεβείας ἕνεκεν τῆς εἰς τὸ ἱερό[ν, εὐεργέτην καὶ σω-] [38] τῆρα γεγονότα τοῦ δήμου· ἀναγορεῦσαι δὲ καὶ ἐμ [Παναθηναίοις τὰς τιμὰς ἐν τῶι] [39] γυμνικῶι ἀγῶνι τὸν ἀγωνοθέτην καὶ τοὺς σ[υνέδρους ὅταν ἥ τε Ἰλιέων πό]- [40] λις καὶ αἱ λοιπαὶ πόλεις στεφανῶσιν τῶι ἀρ[ιστείωι στεφάνωι τὴν Ἀθηνᾶν τὴν] [41] Ἰλι<ά>δα, τὴν ἀναγγελίαν ποιουμένους [διὰ τοῦ γραμματέως τῶν ἀγωνοθέτῶν?] [42] ἑλέσθαι δὲ καὶ πρεσβευτὰς ἐκ πάν[των Ἰλιέων ἄνδρας τρεῖς οἵτινες] [43] ἀσπασάμενοι αὐτὸν παρὰ τ[οῦ πλήθους καὶ συνησθέντες ἐπὶ τῶι ὑ-] [44] γιαίνειν αὐτόν τε καὶ τὴ[ν ἀδελφὴν αὐτοῦ βασίλισσαν Λαοδίκην] [45] καὶ τοὺς φίλους καὶ τὰς [δυνάμεις ἀποδώσουσιν τὴν ἐψηφισμένην τι-] [46] μὴν καὶ ἀπολογισάμ[ενοι τὴν τοῦ δήμου εὔνοιαν ἣν ἔχων εἴς τε τὸν πα-] [47] τέρα αὐτοῦ βασιλέα Σ[έλευκον καὶ εἰς τὰ τοῦ βασιλέως πράγματα ἀεὶ δια-] [48] τετέλεκεν παρακαλοῦσ[ιν αὐτόν καὶ εἰς τὸ λοιπὸν ἀεὶ τινος ἀγαθοῦ αἴτιον] [49] [γίνεσθαι ἡμι]ν, συμβαίν[ οντος γὰρ τούτου εὐχαριστήσει τῶι δήμωι]. |
| TRANSLATION Piejko 1991, 11-12. When Nymphius son of Diotrephes was President of the Assembly for the month, Dionysius son of Hippomedon the Foreman of the Council’s Standing Committee, on the motion of Demetrius son of Dies: Whereas King Antiochus son of King Seleucus from the beginning, as soon as he succeeded to the reign and proposed himself a (5) glorious and honorable course of action, sought to restore the cities of the Seleucis, vexed by the troublesome circumstances caused by those who had defected from the realm, to peace and original prosperity, pursuing the rebels against the state as it was just (in the endeavor) to regain his ancestral empire. Wherefore, since his purpose was honorable and just, in the contest for his cause (10) he was aided not only by friends and troops with alacrity, but also by the favor of the beneficent deity, so that he restored the cities to tranquillity and the kingdom to its pristine condition. And now upon his arrival in the regions on this side of the Taurus with all due care and dispatch he has assured peace to the cities and at the same time brought his affairs and the Empire to a greater and more splendid condition. (15) (He has achieved this) owing above all to his personal valor, but also through the good will of his friends and of the troops. Therefore in order that the people, in the same manner as once before, at the time when he succeeded to the kingdom, had performed vows and sacrifices to all gods on his behalf, might even now give to the King a manifestation of a good will and of their abiding in the same proposition, with a good luck, be it decreed by the Council and the (20) People: The Priestess, the cult officials and the governing magistrates shall pray to Athena of Ilium jointly with the ambassador for the propitious advent of the King, of her ladyship his Queen, and of the friends and the troops, and that among all other blessings, which may be granted to the King and the Queen, their rule and their kingdom might endure in stability and in constant (25) increase of strength, just as they wish themselves. Likewise, that other priests and priestesses pray together with the priest of King Antiochus to Apollo the Primogenitor of his race, to the Victory, to the Supreme Deity, and to all gods and goddesses. On the occasion of prayers the cult officials and the governing magistrates together with the priests and ambassadors shall perform the traditional and prescribed rites to Athena, while the officers with the priests do the same to (30) Apollo and other gods. When they offer these sacrifices all the citizens and resident alients shall wear festive crowns, and as they congregate by tribes they should make oblations to the gods in the intention of the King and of the people. In order that the people give a fitting, expression in respect to honor and esteem, to eulogize the King on his prowess and valor, with which he has been distinguishing himself, and to erect his (35) gilded equestrian statue in the sanctuary of Athena in the most conspicuous place, upon a basis of white stone and inscribe it: THE PEOPLE OF ILIUM (set up this statue of) KING ANTIOCHUS, THE SON OF KING SELEUCUS, FOR HIS DEVOTION TO THE SANCTUARY (and) BECAUSE HE BECAME BENEFACTOR AND SAVIOR OF THE PEOPLE. That the President of the Festival and the D[elegates] proclaim [the honors at the Panathenaea during the] athletic contest, when the city [of Ilium] (40) and the confederate cities crown the Ilian [Athena with the wreath of] valor, making the announcement [through the secretary of the directors of the festival?]. Furthermore to elect out of (all the citizens of Ilium a deputation of three men, who] having addressed the King on behalf of [the populace and congratulated him upon the] good health of himself and her [ladyship his Queen Laodice], (45) and of his friends and [troops, shall convey the decreed] honor, and after appropriate affirmations [of the constant good will, which has always animated our community towards his] father King S[eleucus and towards the affairs of the King himself], they shall exhort [him to continue also in the future as our benefactor], for [thus he will gratify the people”). Kotsidu 2000, 7-8. Priester der monatlichen Opfer war Nymphaios, Sohn des Diotrephes, Epistates war Dionysios, Sohn des Hippomedon. Demetrios, Sohn des Dies, stellte den Antrag: Da König Antiochos, Sohn des Königs Seleukos, von Anfang an, als er die Herrschaft übernahm und in rühmlicher und schöner Gesinnung daranging, die Städte der Seleukis, (5) die durch die Abtrünnigen vom Staat schwere Zeiten erlebten, wieder zum Frieden und der alten Glücklichkeit zu bringen, gegen die Angreifer des Staates auszurücken, wie es nur billig war, und die väterliche Herrschaft wiederzuerlangen. Weswegen er in schönem und gerechtem Einsatz, wobei ihm nicht nur die Freunde und die Streitkräfte (10) hilfsbereit im Kampf um den Staat, sondern auch die Gottheit wohlwollend und mitwirkend zuteil wurde, die Städte zum Frieden und das Reich in den alten Zustand brachte. Jetzt, in die Gebiete diesseits des Taurus kommend, verschaffte er mit aller Mühe und vollem Eifer den Städten den Frieden und brachte den Staat und das Reich in eine größere und glänzendere Verfassung, (15) am meisten durch seine eigene Tüchtigkeit, sodann durch das Wohlwollen der Freunde und der Streitkräfte. Damit nun das Volk, da es auch früher, als er die Herrschaft übernahm, fort fährt, Gebete und Opfer alien Göttern für ihm darzubringen, daß er auch nun wohlwollend und in gleicher Gesinnung ist, dem König offenkudig sei, zum guten GIück. Mögen der Rat und das Volk beschließen: (20) Die Priesterin, die Hieronomoi und die Prytanen sollen zusammen mit den Gesandten zu Athena Ilias beten, daß die Anwesenheit <zum Nutzen> des Königs, seiner Schwester, der Königin, der Freunde und der Streitkräfte sei und daß alles übrige Gute dem König und der Königin zuteil werde, und daß ihnen Staat und Reich erhalten bleiben, und anwachsen, (25) wie sie es sich wünschen. Auch die anderen Priester und Priesterinnen zusammen mit dem Priester des Königs Antiochos sollen zu Apollon, dem Archegetes seines Geschlechts, und zu Nike und Zeus und allen anderen Göttern und Göttinnen beten. Während des Gebets sollen die Hieronomoi und die Prytanen zusammen mit der Priesterin und den Gesandten der Athena das überkommene väterliche Opfer darbringen, die Strategen zusammen mit den anderen Priestern dem Apollon und den anderen Göttern. (30) Wenn diese die Opfer darbringen, sollen alle Bürger und Paröken Kränze tragen, nach Phylen zusammeskommen und den Göttern Opfer für den König und das Volk darbringen. Damit nun allen offenkundig sei, daß sich das Volk um die gebührenden Ehren und den Ruhm kümmert, soll man ihn wegen seines vorbildlichen Charakters und seiner Mannhaftigkeit, die er stets hat, loben und ein goldenes Reiterstandbild von ihm (35) im Heiligtum der Athena am angesehensten Ort auf einem weißen Marmorsockel aufstellen und aufschreiben: “Das Volk der Ilier (weiht) den König Antiochos, den Sohn des Königs Seleukos, wegen seiner Frömmigkeit dem Heiligtum gegenüber, den Wohltäter und Retter des Volkes.” Der Agonothetes und die Synhedroi sollen bei den Panathenäen am gymnischen Agon [die Ehrungen] ausrufen, wenn die Stadt der Ilier (40) und die restlichen Städte die Athena Ilias mit dem Ehrenkranz auszeichnen. Ferner soll man drei Männer unter allen IIiern als Gesandte auswählen, die ihm die Grüße des Volkes überbringen sollen, ihre Freude über seine Gesundheit wie die seiner Schwester, der Königin Laodike, (45) er Kinder und der Streitkräfte, die beschlossenen Ehrungen überbringen sollen, und, nachdem sie das Wohlwollen des Volkes, das es seinem Vater Seleukos und dem ganzen königlichem Haus gegenüber stets erwies, in Erinnerung gerufen haben, ihn auffordern soll, auch hernach sich immer als Urheber des Guten bei uns zu erweisen, denn wenn dem Volk solches widerfährt, dann wird Dank abgestattet. |
| BIBLIOGRAPHY Bömmer (1952). RE, s.v. Pompa. Herrscher, Vol. XXI.2, 1963, n. 270. Bouché-Leclercq, A. (1913). Histoire des Séleucides (323-64 avant J.-C.). Paris: E. Leroux, 73-74. Bouché-Leclercq, A. (1914). Histoire des Séleucides (323-64 avant J.-C.). Paris: E. Leroux, 535-536, 544-546. Hondius, J. J. E., ed., (1929). Supplementum Epigraphicum Graecum. 4, 661. Amsterdam. Kotsidu, H. (2000). Timē kai doxa: Ehrungen für hellenistische Herrscher im griechischen Mutterland und in Kleinasien unter besonderer Berücksichtigung der archäologischen Denkmäler. Berlin: Akademie-Verl, 306-309. Laqueur, R. (1904). Quaestiones epigraphicae et papyrologicae selectae. Argentorati: Du Mont-Schauberg, 80, n. 1. Magie, D. (1950). Roman Rule in Asia Minor to the End of the Third Century After Christ. Princeton, N.J.: Princeton University Press, 95, 925-926. Orth, W. (1977). Königlicher Machtanspruch und städtische Freiheit: Untersuchungen zu den politischen Beziehungen zwischen den ersten Seleukidenherrschern (Seleukos I., Antiochos I., Antiochos II.) und den Städten des westlichen Kleinasiens. München: C. H. Beck, 43-72. Piejko, F. (1980). “Reviewed of La Caria e la Ionia meridionale in epoca ellenistica (322-188 a. C.), by Attilio Mastrocinque”. Gnomon 52(3): 255-261. Piejko, F. (1991). “Antiochus III and Ilium”. Archiv für Papyrusforschung und verwandte Gebiete 37: 9-50. Robert, L. (1937). Études anatoliennes: Recherches sur les inscriptions grecques de l’Asie mineure. Paris: E. de Boccard, 182. Robert, L. (1966). “Sur un décret d’Ilion et sur un papyrus concernant des cultes royaux”. Essays in honor of C. Bradford Welles. New Haven: American Society of Papyrologists, 175–211 (with photograph). Robert, L. (1966). Monnaies antiques en Troade. Genève: Droz, 11-12. Versnel, H. S. (1990). Ter Unus: Isis, Dionysos, Hermes: Three Studies in Henotheism. Inconsistencies in Greek and Roman Religion. Leiden: Brill, 79. |
Tag
Prytanes
Aleximachus’ pompe in Aigiale
| TITLE Aleximachus’ pompe in Aigiale |
| DATE Late 2nd century BCE – 1st century BCE |
| TEXT The Packard Humanities Institute (IG XII, 7, 515). [1] [ἄρχοντος ․․․․․․]ν ․․․․ε․․․․․ μηνὸς Ἀπατουριῶνος Ἀρχιτέλη[ς] [2] [Παρμενίωνος, Κρ]ατησίλοχος [Ἡγ]ίου, Λεοντεὺς Ἡγίου αἱρεθέντες [3] [ὑπὸ τοῦ δήμου κ]ατὰ ψήφισμα, ὥστε νόμον εἰσενεγκεῖν καθὰ ἐπ[ι]- [4] [τελεσθήσετα]ι ὅ τε ἐγδανεισμὸς τοῦ ἀργυρίου οὗ ἐπιδέδωκεν Κριτόλαο[ς] [5] [Ἀλκιμέδοντος] καὶ ἡ δημοθοινία καὶ ὁ ἀγών, καὶ τἄλλα δὲ πάντα ἐ̣π̣ιτ̣ε̣- [6] [λέσαι, γεγ]ράφασι τὸν ἀφηροϊσμὸν τὸν Ἀλεξιμάχου τοῦ Κριτολάου, [7] [καθὼς καὶ] ὅ τε δῆμος ἐψήφισται καὶ Κριτόλαος ἐπιδέδωκεν εἰς ταῦτα̣ [8] [δραχμ]ὰς δισχιλίας κατ̣ὰ τάδε· {²A}² {εἴς τε τὸ μὲν} τὸ μὲν ἀργύριον ἐγδα]- [9] [νείζεσθ]αι ἐν τῷ Ἀπατουριῶνι μηνὶ τόν τε ἄρχοντα καὶ τοὺς πρυτάνει[ς] [10] [καὶ] μ̣ισθωτὰς καὶ Κριτόλαον Ἀλκιμέδοντος, ἐγδανείζεσθαι δὲ αὐτ[ὸ] [11] [ἀπὸ δε]κάτου, τοὺς δὲ δανεισομένους διδόναι ὑποθήκην χωρία [12] [πλείο]νος ἄξια δραχμῶν δισχιλίων ἀνεπιδάνειστα ἰδιωτικοῦ δα- [13] [νείου, καὶ λ]αμβάνειν ἐπὶ τ[ῇ] προδεδηλωμένῃ ὑποθήκῃ μὴ πλεῖον δρα- [14] [χμῶν διακ]οσίων, ὑπογραψ[άτ]ω δὲ ὁ γραμματεὺς εἰς τὰ δημόσια γράμμα̣- [15] [τα τὸν δεδ]ανεισμένον ἕκαστον πατρόθεν καὶ τοῦ δήμου καὶ τὸ πλῆθος [16] [τοῦ ἀργυ]ρίου, οὗ ἂν ᾖ δεδανεισμένος, καὶ τὴν ὑποθήκην, ἣν ἂν δῶι, ῥητῶς, [17] [τούς τ]ε̣ γείτονας παρα[γρ]άφειν κύκλωι· τὸν δὲ τόκον οἱ δεδανεισμένοι [18] [τὸ ἀργ]ύριον ἀποδιδότωσ[α]ν δέκατον, καταβάλλοντες ἀεὶ ἐν μηνὶ Ἀπα- [19] [τουρ]ιῶνι ἐν τεῖ βουλεῖ, κα[θ]άπερ καὶ τὰ ἱερὰ χρήματα· τὸ δὲ ἀρχαῖον ἐνο- [20] [φει]λέσθω παρὰ τοῖς δανεισαμένοις ἐπὶ ταῖς ὑποθήκαις ἐφ’ αἷς ἐδα̣- [21] [νε]ίσατο ἕκαστος, καθάπερ καὶ τὰ φυλετικά, εἰς τὸν ἀεὶ χρόνον, καὶ μὴ ἔ- [22] [στω] αὐτοῦ πρᾶξις· μὴ ἐξέστω δὲ τοῖς ὀφείλουσιν τοῦτο τὸ ἀργύ- [23] [ριο]ν καταβαλεῖν τὸ ἀρχαῖον κατὰ μηθένα τρόπον, ἀλλ’ ἐνοφειλέσθω ἐν [24] τ̣αῖς ὑπο[θ]ήκαις ἐπὶ αἷς ἂν δανείσωνται εἰς τὸν ἀεὶ χρόνον· ἐὰν δέ τις κα- [25] ταβάλη̣ παρευρέσει ᾗτινιοῦν εἲ ἄρχ[ο]ντες αὐτῷ προσδέξωνται τὴν [26] καταβολήν, μὴ ἔστω αὐτῷ καταβεβλημένον, ἀλλ’ ἐνοφειλέσθω ἐν ταῖς [27] [αὐ]ταῖς ὑποθήκαις, καὶ μηθὲν ἧσσον ἔστω πρακτὸς κατὰ ταὐτά· [καὶ ἐὰν] [28] οἱ νέοι ἄρχοντες προσδέξωνται τὴν καταβολήν, ὀφειλέτωσαν δρα- [29] χμὰς χιλίας τῷ δημοσίωι, καὶ ἡ καταβολὴ ἄ[κυρος] ἔστω· ἐ[ὰ]ν δέ τις τῶν [30] [δ]εδανεισμένων μὴ ἀποδῶι τὸν τόκον ἐν τῷ μηνὶ τῷ Ἀπατουριῶνι ἐν τεῖ [31] [β]ουλεῖ, ἡ βουλὴ καὶ οἱ λογισταὶ καὶ ὁ ἄρχων παρα[χρῆ]μ̣α̣ πρα̣σ̣σέτωσαν, κα- [32] [θά]περ καὶ τὰ ἱερὰ χρήματα, πρὸς τὸ ἡμιόλιον· ὁ δὲ μισθωσάμενος προκατ[α]- [33] [βαλ]λέτω τὸ μίσθωμα {σαν} ἐν τεῖ βουλεῖ· ἐὰν δέ τι ὑπερέχῃ μισθούμενα τὰ [34] [χ]ωρία, ἀποδιδότωσαν τῷ κυρίωι τῆς ὑποθήκης παραχρῆμα ἐν τεῖ βουλεῖ [35] τὸ ὑπερεχὲς τοῦ τε τόκου καὶ τοῦ ἡμιολίου, ὁ δὲ γραμματεὺς ὑπογραφέ- [36] [τ]ω τήν τε μεμισθ[ω]μένην ὑποθήκην καὶ τ[ὸ]ν μ[ισθωσά]μενον καὶ πόσου ἐμισθ[ώ]- [37] [σ]ατο καὶ ὅ,τι προκαταβέβληκεν· ἐὰν δέ τις μισ̣[θωσά]μενο̣ς̣ μὴ προκαταβάλ[ῃ] [38] [παραχρ]ῆμα ἐν τῇ βουλῇ, ἐνγραφέτω αὐτὸν ὡ̣[ς] ἐ̣π̣ο̣φ̣ε̣ίλοντα δρα- [39] χμὰς διακοσίας τῷ δημοσίωι. {²B}² ὅπως δὲ [κ]αὶ ἡ [δημοθ]οινία ἐπιτελε- [40] [σ]θεῖ τὸν {ἐν} ἐνιαυτὸν τὸν μετὰ ἄρχοντ̣α ․․․․η̣ν̣ τ̣ὸ̣ν̣ Ἀ̣ρ̣ί̣σ̣τ̣ωνος, το̣[ὺς] [41] [π]ρυτανεύοντας τὸμ̣ μῆνα τὸν Ἀπατουρ̣ι̣ῶ̣[να ἑλέ]σ[θαι] ἐπιμελητὰς δύο ἐξ ἁ- [42] [π]άντων [Α]ἰγιαλέων μ̣ὴ̣ νε̣ω̣τέρ̣ους ἐ̣τῶν τ̣ρ̣ι̣[άκο]ν̣τα· οἱ δὲ αἱρεθέντες λα- [43] [βό]ντες τὸ ἀργύριον τὸ πῖπτο̣ν̣ παρα̣[χρ]ῆ̣μ̣α ἐμ μηνὶ Ἀπατουριῶνι ὠ- [44] [ν]ησάσθωσαν βοῦν ἄρσενα μὴ νεώτερον ἐτῶν δύο καὶ θυσάτωσαν ἐν [45] τεῖ Καλλιστράτου αρ̣τ̣(?)․․․․․․․․․․․․․․ ο̣ἰ̣[κ]ίαι, πομπευέτω- [46] σαν δὲ τὸν βοῦν ἐκ τοῦ πρυτανείου [οἱ] π̣ρ̣υ̣τ[άνει]ς̣ καὶ [ὁ] γυμνασίαρχος [47] [κ]αὶ οἱ ἔφηβοι, ἀκολουθείτωσαν δὲ καὶ οἱ νεώτεροι πάντες· εἰ δὲ μή, τοὺς [48] μὴ ἀκολουθοῦντας ἐπαναγκ[α]ζέτω [ὁ] γυμ[να]σίαρχος τρόπωι ὅτωι [49] ἂν δύνη̣[τ]αι· ὅταν δὲ [π]ο[ίη]σωσιν τὸ [δεῖπν]ον, ἐπ[εν]έγκαντες κρέα ὁλο- [50] μελῆ ἑστιασ<ά>τωσαν καὶ ἐπιμη[νι]ε̣υ̣σ̣[άτωσα]ν [ο]ἱ ἐπιμεληταὶ ἐπὶ τὸ δεῖ- [51] [πνον]· ἐὰν δὲ ἄλλο αὐτοῖς φαίνηται, π̣ρ̣ο̣στ[ι]θέτ̣[ω]σ̣α̣ν πρὸς τὸ ἐνὸν ἀρ[γύ]- [52] [ρ]ιον καὶ εἰς τὴν δημοθοινίαν ἐπιμηνιεύοντες μετὰ τοῦ γυμνασι- [53] [ά]ρχου, τὸ δὲ ἐπιμηνιευθὲν τοῦ ἀρ[γυρίου φέρον]τες ἐπὶ τὸ δεῖπνον [54] ποιείτωσαν οἱ ἐπιμεληταὶ πάν̣[τας τοὺς κλι]σ̣μ̣οὺς(?) κατὰ τρίκλι- [55] [νο]ν καὶ τὸ δεῖπνον ἀποδιδότωσαν [το]ῖς̣ τε πολίταις πᾶσιν τοῖς παρα- [56] [γε]νομένοις εἰς τὴν Αἰγιά[λη]ν [καὶ παροίκοις κα]ὶ ξένοις <καὶ> τοῖς παρα- [57] [γε]νομένοις Ῥωμαίων αὐτῶ̣ν καὶ τῶν γ̣υ[ναικῶν(?)], κ̣α[ὶ κρ]έ̣α(?) χωρὶς πᾶ- [58] [σι]ν ․․․․․, καὶ παρεχέτωσαν ἡδὺ̣ μελίκρα̣τον καὶ τὴν διακονίαν πᾶσαν <τοῦ> [59] [δεί]πνου, παρέχοντες ξύλα καὶ ὕδωρ̣ καὶ ἀλείμματα· ἡ δὲ δημοθοινία [60] [γε]νέσθω ἐν τῷ γυμνασίωι ἐπάναγκ̣ες· παραθέτωσαν δὲ οἱ ἐπιμε- [61] [λητ]αὶ πάντως δεῖπνον ἀδάπανον τοῖς ἐν τῷ τρικλείνωι καὶ ἄνθη· παρατιθέ- [62] τωσαν <δὲ> τἄλλα μὲν θυθέντα, [τ]ὰ <δὲ> δέρματα ἀποδόμενοι παραχρῆμα κατα- [63] ναλισκέτωσαν παραχρῆμα καὶ ταῦτα ἐν τόπῳ· διδότωσαν δὲ [64] [οἱ] ἐπιμεληταὶ τῶν ἐφήβων ἑκάστῳ αὐ̣[τ]ῶν ὑὸς κ[ρε]ῶν μνᾶν· τὰ δ[ὲ] [65] [παρ]ατιθέμενα ἅπαντα ἔστω ἀποφορητὰ [ἀπὸ] τ[ο]ῦ τρικλίνου· ὑπο- [66] [τι]θέσθωσαν δὲ οἱ ἐπιμεληταὶ ἀπὸ [το]ῦ [ἀργ]υρίου εἰς τὴν ἐχομένη[ν] [67] [ἡμ]έραν τιμὴν οἴνου μετρητῶν ἐννέα, καὶ πα[ρατιθ]έ̣τωσαν τήν τε διακον[ί]- [68] [αν] πᾶσαν κατὰ ταὐτὰ τῇ ἐχομένῃ ἡμέραι καὶ [τ]ὸν οἶνον· παρεχέτωσαν [69] δὲ̣ οἱ ἐπιμελητ̣[α]ὶ καὶ τραγήματα ἀμφοτέρας τὰς ἡμέρας καὶ τὴν δ[η]- [70] μ̣οθοινίαν συντελείτωσαν ἐν τῷ γυμνασίωι, σιτομετρείτωσαν δ[ὲ] [71] [οἱ] ἐπιμεληταὶ ὠνησάμενοι σῖτον πύρινον ἀπὸ τοῦ ἀργυρίου, διδόν- [72] [τ]ε̣ς τῇ προτεραίᾳ τοῖς τε πολίταις τοῖς ἐπιδημοῦσιν καὶ παροίκοις [73] [κ]αὶ ξένοις τοῖς παρεπιδημοῦσιν τῶν μὲν ἀνδρῶν ἑκάστῳ χοίνικα, [74] [τ]ῶν δὲ παίδων ἥμισυ χοίνικος. {²C}² ὅπως δὲ καὶ ὁ ἀγὼν γίνηται, οἱ ἐπιμελη- [75] [τ]αὶ τῇ νουμηνίαι σφαξάτ̣ωσαν ἅμα τῇ ἡμέραι κριὸν ὡς βέλτιστον πρὸς [76] [τ]ῷ ἀγάλματι ὧι ἂν στήσῃ Κριτόλαος τοῦ υἱοῦ Ἀλεξιμάχου καὶ πα̣[ρα]- [77] [θέ]τωσαν παράθεσιν ἐκ πυρῶν ἡμιέκτων τεσάρων καὶ τοῦ κριοῦ τὰ κρέα [78] [ὁλο]μελῆ ἀποζέσαντες παρατιθέτωσαν τῷ ἀγάλματι κ̣αὶ τὴν παράθεσιν· [79] [τῇ] δὲ δευτέραι συντελείτωσαν τὸν ἀγῶν<α> μετὰ τοῦ γυμνασιάρχου [80] καταναλίσκοντες εἰς τὰ ἔπαθλα τόν τε κριὸν ὅλον καὶ τῆς παραθέ- [81] σ̣εως̣ τὰ ἡμίση, τὰ δὲ ἡμίση ἔστω <τῶν> πρυτάνεων καὶ τῶν ἐπιμελητῶν· τιθέ- [82] τωσαν δὲ τὰ ἆθλα πάντα τιθέντες παίδων καὶ ἀνδρῶν κατὰ τὸν γημνασι- [83] [αρ]χι[κ]ὸν νόμον· πανκράτιον δὲ μὴ τιθέτωσαν, ἀλλ’ ἀνακηρυσσέσθω νικῶν [84] [Ἀ]λεξίμαχος Κριτολάου]. ὅπως δὲ καὶ λαμπὰς γίνηται παίδων καὶ ἀνδρῶν, [85] [ἐπι]μελείσθω ὁ γυμνασιάρχος τάσσων, ὡς ἂν αὐτῷ φαίνηται, καὶ ἐπανα[γ]- [86] κάζων τρέχειν τοὺς νεωτέρους τῶν ὑποτεταγμένων ἐτῶν πάντας. [87] {²D}² πρὸ τοῦ δὲ τὸν ἀγῶνα συντε<λεσ>θῆναι, οἱ ἐπιμεληταὶ λόγον ἀποδότωσαν [88] [τ]ῆ̣ς δαπάνης, γράψαντες εἰς σανίδας τοῖς τε πρυτάνεσι καὶ τῷ γυμ- [89] νασιάρχωι, οἱ δὲ ἐκτιθέτωσαν σκοπεῖν τῶι βουλομένωι, καὶ ὀμοσά- [90] [τ]ωσαν οἱ ἐπιμεληταὶ τόνδε τὸν ὅρκον· “ὀμνύομεν Δία Ποσειδῶ Δήμητρα· [91] ἐδαπανήσαμεν τὸ ἀργύριον πᾶν τὸ ἀπ[ο]τεταγμέ[ν]ον [ε]ἴς τ[ε] τὴν δημο- [92] [θο]ινίαν καὶ τὸν ἀγῶνα ἀφειρημένης τιμῆς οἴνου [με]τρητῶν ἐννέα, καὶ [93] [ο]ὐ νοσφισόμεθα οὐθέν, καὶ καταστήσομ[εν] ἐπιμελητὴν τῶν {ἐν τοῖς} ε[ὐ]ερ̣- [94] [γε]τῶν καὶ ἀλειτουργήτων τὸν εὐπορώτατον, ὅπω[ς ἂν κ]αὶ κράτιστα λει- [95] [το]υργήσηι̣. εὐορκοῦντι μὲν εὖ εἶναι, ἐπιορκοῦντι δὲ τ̣ἀ̣ναντία”· ὅταν δὲ ὀμό- [96] [σω]σι[ν], ἑλέσθωσαν οἱ ἐπιμεληταὶ ἐπιμελ[η]τὰ[ς] μεὶ νε[ωτ]έ[ρου]ς ἐτῶν τριακό[ν]- [97] [τα] καὶ μὴ ἔχοντας ἄλλην λειτουργίαν πολιτικήν· οἱ δ[ὲ] ἁιρεθέντες διοι- [98] [κε]ίτωσαν κατὰ τὰ προγεγραμμέν[α] ἐν τῷ νόμω[ι καὶ π]αραλαμβάνοντε[ς] [99] [τὸ] ἀργύριον τὸ πῖπτον ἐν τεῖ βουλεῖ ἀναγρ[α]φέσ̣θ̣ωσαν· τοὺς δὲ αἱρεθέν- [100] [τ]ας ὁ γραμματεὺς ἀναγραψάτω, [ἀ]νακηρυσσέ[τω δὲ ὁ κῆρ]υξ ἐπὶ τοῦ ἀ- [101] [γῶ]νος παραχρῆμα, ὅτι στεφανοῦσιν οἱ π̣ρ̣ε[σβ]ύτ̣ε̣ρ̣οι [κ]α̣ὶ οἱ ἔ̣φηβοι καὶ οἱ [102] [νέ]οι πάντε̣ς Ἀλεξίμαχ[ο]ν Κριτολάου ἀρετῆς ἕ̣νε̣κ̣α̣ καὶ εὐταξίας ἧς [103] [ἔχ]ων διετέλε̣ι̣. {²E}² ὅπως δὲ καὶ ἡ θυσία γίν[η]ται [εἰς τὸν] ἀ[ε]ὶ χρόνο[ν], οἱ πρυ- [104] [τάν]εις οἱ πρυτανεύοντες τὸμ μῆνα τὸν ταυ[ρ]ε[ῶ]να θυέτωσαν αἶγα τ̣ῇ̣ [105] [αὐτῇ] ἡμέρ̣αι, ὅταν καὶ Ἐπικράτει θύωσι, λαμβάνοντες καὶ τοῦτο τὸ [106] [ἀποτ]εταγμένον παρὰ τῶν ταμιῶν, καὶ οἱ ταμίαι ἐπάναγκες διδότω- [107] [σαν]. {²F}² ἐὰν δέ τις ὠνήσηται τὰς ὀφειλούσας ὑπ[οθ]ή̣κας ἢ ὑποθῆται, καθ’ ὃν [108] [εἴρη]ται τ̣ρ̣όπον φερέτω τὸν τόκον καταβάλλων [ἐν τεῖ βουλ]εῖ τοῦ Ἀπα- [109] [του]ριῶνος μηνὸς ὁ ἔχων τὴν ὑποθήκην· ἐὰν δὲ μὴ φέρῃ, μισθούσθω ἡ ὑ- [110] [πο]θήκη κατὰ τὰ αὐτά· τοῦ δὲ ἀρχαίου μη̣[δ]έπ[ο]τε ἔστω ἡ καταβολή, ἡ [111] [δ]ὲ βουλὴ καὶ ὁ ἄρχων καὶ οἱ ταμίαι, ὅταν πράξωσ[ι]ν τ[ὸ ἀ]ργύριον, διδότω- [112] [σ]αν παραχρῆμα ἐν τεῖ βουλεῖ τοῖς ἐπιμεληταῖς τοῖς κατασταθεῖσιν, [113] καὶ ὁ γραμματεὺς ἀναγραψάτω τούς τε καταβαλόντας καὶ πόσ[ο]ν [114] [ἕ]καστ[ος] κατέβαλεν καὶ τοὺς λαμβάν[οντ]α[ς τῶν ἐπιμε]λητῶν καὶ πό- [115] [σ]ον λαμβάνουσιν· τῇ δὲ βουλῇ [μὴ] ἐξέστω πρότερον χρηματίσαι μ[η]- [116] [θ]έν, μηδὲ ὁ ἐπιστάτης προτιθέτω, ἐὰν μὴ πράξωσιν τὸν τόκον παρὰ [117] τῶν ὀφειλόντων τοῦτο τὸ ἀργύριον· ἐὰν δέ τις ἐπιμελητὴς αἱρεθεὶς καὶ [118] [λ]αβὼν τὸ ἀργύριον μὴ συντελέσῃ τὴν λειτουργίαν, ἀποδότω δρα- [119] [χ]μὰς χιλίας τῷ δημοσίωι, καὶ ὁ πράκτωρ αὐτὰ πραξάτ[ω· εἰ δὲ] μή, ὑπόδι- [120] [κο]ς ἔστω τῷ βουλομένωι· ἐὰν δέ τις αἱρεθεὶς καὶ λαβ̣[ὼν τὸ] ἀργύριον [121] [τ]ελευτήσῃ, οἱ κληρονόμοι αὐτοῦ ἀποδιδότωσαν [τὸ] ἀργύριον ἐν τῇ [122] [πρώ]τῃ [ἐ]κκλησίαι, ἀφ’ οὗ ἂν τελευτήσῃ, ὁ δὲ δῆμο[ς κα]ὶ τ[ὸ] κ̣ε̣φάλαι[ο]ν καὶ τὸ [123] [ἀ]ργύριον τὸ καταβληθὲν διδότω παραχρῆμα τῷ δημ̣οσ̣ίωι. {²G}² τὸ δὲ ἀ[ρ]- [124] [χα]ῖον τὸ ἐπιδεδομένον ὑπὸ Κριτολάου ε[ἰς] ταῦτα μ̣ὴ̣ ἐξέστω με- [125] [τα]θεῖναι εἰς ἄλλο μηθέν· ἐὰν δέ τις εἴπῃ ε̣ἲ ἐπιψ̣ηφίσ̣ῃ ἢ ὁ ἐπιστάτης εἲ [126] [οἱ π]ρόεδροι προθῶσιν εἲ ὁ γραμματεὺς γράψῃ εἲ ἀναγνῷ, ὡς δε[ῖ] ταῦτα [127] [τ]ὰ χρήματα εἰς ἄλλο τι καταχωρισθῆναι εἲ καὶ [ἄ]λλου μετακινηθῆ- [128] [ν]α[ί] τι τῶν ἐν τῶι νόμωι γεγραμμένων, ὁ τούτων τι ποιήσας ἄτιμος [129] [ἔσ]τω καὶ ἡ οὐσία αὐτοῦ δημοσία· γράφε̣σθ̣[ω] δὲ ὁ βουλομένος Αἰγιαλέω[ν] [130] [οἷ]ς ἔξεστιν πρὸς τὸν θεσμοθέτην ἐπὶ τῶι ἡμίσει. {²H}² τὸν δὲ νόμον τόνδ[ε] [131] [ε]ἶν[αι κύριον] εἰς τὸν πάντα χρόνον, καὶ ὁ γραμματεὺς αὐτὸν ἀναγ[ρα]- [132] [ψ]άτω εἰς τὰ δημόσια γράμματα πάντα καὶ εἰς τὰς δέλτους, οὗ οἱ [νόμοι] [133] [ε]ἰσ̣ὶν ἀναγ[εγ]ραμ[μ]ένοι, ἀναγραψάτω δὲ καὶ Κριτόλαος εἰστήλην καὶ [134] [στ]ησάτω, [οὗ] ἂν καὶ τὸν ἀνδριάντα ἱστᾶι. |
| TRANSLATION |
| BIBLIOGRAPHY Bömmer (1952). RE, s.v. Pompa. Herrscher, Vol. XXI.2, p. 1963, n. 266. Chaniotis, A., Corsten, T., Stroud, R. S. and Tybout, R. A., eds., (2007). Supplementum Epigraphicum Graecum. 53, 906bis. Leiden – Boston. Decker, W. (1995). Sport in der griechischen Antike: Vom minoischen Wettkampf bis zu den Olympischen Spielen. München: C. H. Beck, 59-60. Gauthier, P. (1980). “Études sur des inscriptions d’Amorgos”. Bulletin de Correspondance Hellénique 104(1): 197-220. Kyle, D. G. (2007). Sport and spectacle in the ancient world. Malden, MA – Oxford: Blackwell, 233. Laum, B. (1914). Stiftungen in der griechischen und römischen Antike: Ein Beitrag zur Kulturgeschichte, I-II. Leipzig– Berlin: Teubner. Roller, L. E. (1981). “Funeral games for historical persons”. Stadion. Internationale Zeitschrift für Geschichte des Sports 7: 1–18. Sokolowski, F. (1969). Lois sacrées des cités grecques. Paris: Éditions de Boccard. Thür, G., and Fernández Nieto, F. J. (2003). Symposion 1999: Vorträge zur griechischen und hellenistischen Rechtsgeschichte (Pazo de Mariñan, La Coruña, 6.-9. September 1999). Köln: Böhlau. |